Podziel się:

Wiersze napisane z okazji 100 rocznicy Bitwy Warszawskiej – Cudu nad Wisłą

Katarzyna Jóźwiak,
1920 – Cud nad Wisłą

Podniebne ptaki na ziemię spadły
Żarłoczne wilki z lasu wypadły
Ze wschodu przyszła wataha dzika
Chciały rozszarpać  Orła Bielika

Chciwe szaleństwo jęki i krzyki
Wokół pożoga w obcym języku
I żeby kiedyś było spokojnie
Synowie muszą ginąć na wojnie

Matko ty porwij dzieci na ręce
Ukryj je schowaj zamknij w sukience
Każdego mocno przytul do serca
Nie ma już tu bezpiecznego miejsca

Wszak dzieci samych w bólu nie zostawisz
W godzinie trudnej miłość swą objawisz
I nie pozwolisz by to wiecznie trwało
Zwycięski pomysł poddasz generałom

Matka za dziećmi swymi się ujęła
I zawierucha groźna się cofnęła
Świat ocaliło biało-orle wojsko
W godzinie próby modląc się po polsku

Na skraju lasu gdzie wierzba strapiona
Cała zszargana i krwią przepojona
Ojcowska ręka Matki wizerunek
Wiesza z wdzięczności za cud i ratunek

Za tych co w bitwie z wierzbą tą zostali
Na pamięć dla tych którzy poszli dalej
Tych co stracili mężów ojców synów
Za tego Orła by skrzydła rozwinął

Mała kapliczka wisi tam do dzisiaj
Choć w trudnych czasach nikt o niej nie słyszał
Lecz ludzie prości którzy pamiętają
Prośby i kwiaty Matce tam składają.


Wiesława, lat 62
Rocznica 100 lecia

Sto lat naszej niepodległości
serca nam raduje.
To piękne uczucie wszystkich
nas Polaków obejmuje.

Polska to miejsce szczególe
dla każdego Polaka
To kraj pięknych tradycji 
i kraj sławnych ludzi.

Lecz nie zawsze tak było,
dużo wycierpiała,
ale podniosła się i nie upadła 
i wolności doczekała.

Bo miłować Ojczyznę 
i tradycję dochować.
To nasz obowiązek
Być, kochać, szanować.